വര്‍ണ്ണ ചിറക് വടര്‍ത്തി
ഒരു ചിത്രശലഭം പോലെ
പൂവില്‍ നിന്ന് പൂക്കളിലേക്ക്...
നീയെന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ
നിശബ്ദയാകുന്നത്...
വരൂ...
എന്റെ ശബ്ദങ്ങളിലേക്ക്
നിനവുകളിലേക്ക്
മുറിവുകളിലേക്ക്...
കാറ്റിന്റെ അതീത
സന്ദേശത്തിനപ്പുറത്ത് നിന്ന്
ഈ മരത്തിലെ
ഇലക്കൂടിലേക്ക്
പ്രണയം പൊത്തിപ്പിടിച്ച്
നമുക്ക് മടങ്ങാം...
വരൂ...
പുല്‍ക്കൊടിയുടെ അറ്റത്ത്
തൂങ്ങി നിന്ന മഞ്ഞിന്‍
കണത്തില്‍
നമ്മുടെ മുഖങ്ങള്‍
ചേര്‍ത്തു വെച്ച്
എന്റെയുള്ളില്‍ നിന്ന്
വായിച്ചെടുക്കൂ
മഴയുടെ ഹിന്ദോളം...
അതിലെ
കണ്ണുനീരും ചിരിയും
ഏകാന്തതയും
നിനക്കുള്ളതാണ്
നിനക്ക് മാത്രം..................
No comments:
Post a Comment